1825-1827: Eerste Etappe, een overhaast begin
- etappekaart 1825-1827 op sjabloon HGA-KP-079 uit 1872
- meer/minder onderschrift
- De oriëntatie van de kaarten is zó gekozen dat de Badhuisweg rechts en verticaal is afgebeeld; het strand is boven.
- De kaarten zijn, in de verticale richting, meestal te groot voor één beeldscherm. De trukendoos brengt uitkomst in de vorm van de ongebruikelijke schuifbalk aan de linkerkant van de kaart.
- De schuifbalk aan de rechterkant van de webpagina's behoudt zijn gebruikelijke functie voor de webpagina als geheel.
- Beide schuiffuncties zijn bovendien afzonderlijk te bedienen met het muiswiel; het muiswiel doet zijn werk dáár waar de muiswijzer zich bevindt: ter hoogte van een kaart schuift de kaart, daarbuiten schuift de pagina.
- De blauwe jaartallen geven aan waar en wanneer het graven is begonnen, onderbroken of geëindigd.
Zonder tijd te verliezen werd in 1825 met het graafwerk begonnen. Het begin van het Kanaal lag er toen al: de bestaande Prinsessegracht. Deze had ongeveer de goede richting naar het Badhuis, evenals de weg die langs het Kanaal werd aangelegd; in 1827 kreeg deze weg de naam Koninginneweg; de Koning had hiertoe toestemming gegeven. In 1843 werd de tegenwordige naam Koninginnegracht ingevoerd.
Na een vliegende start moest het project al na korte tijd worden stilgelegd vanwege technische en juridische problemen. Het kanaal was op dat moment gevorderd tot de Waalsdorperweg: het kwelwater van het hoge Hubertusduin werd als schuldige aangewezen voor problemen met de stabiliteit van het betrekkelijk steile talud.
Rijkswaterstaat werd gevraagd te adviseren wat er moest gebeuren. Rijkswaterstaat nam de tijd en dit gaf lucht voor bezinning op een bestuurlijk probleem van het Stadsbestuur: het hardnekkige verzet van enkele invloedrijke grondeigenaren, op en voorbij het Hubertusduin. Aanvankelijk hadden deze het kanaalproject beschouwd als een luchtkasteel maar nu het serieus werd dreigden ze met procedures die de voortgang jarenlang zouden kunnen vertragen. Wellicht echter was het echte probleem veel fundamenteler: inmiddels werd een grote toekomst verwacht voor het Gemeentelijke Badhuis dat in 1828 werd geopend. Paste daar wel een zeehaven met dokwerken bij?
Geen wonder dat het Stadsbestuur een time-out goed kon gebruiken. Om het Kanaalproject weer op gang te krijgen werd een even verrassend als dramatisch besluit genomen: de geprojecteerde richting van het Kanaal werd verlegd van het Badhuis naar het Seinpostduin.
Sjabloon van HGA-KP-138, kaart uit 1839, collectie Haags
Gemeentearchief
Het Kanaal is blauw gemarkeerd. In 1827 werd de richting van het Kanaal,
ter hoogte van de Waalsdorperweg, verlegd van
het Badhuis (stippellijn) naar het Seinpostduin waar een zeehaven het werk
moest bekronen.
De rechtstreekse verbinding over de weg van Den Haag naar het Badhuis verdween daarmee van de Kanaal-agenda en werd verplaatst naar een afzonderlijk project, de 'Straatweg naar het Badhuis', de latere Badhuisweg.
Ga door naar tweede etappe
+ - + - +